Dzisiejszy, trzeci już dzień Tygodnia Przyjaźni i Tolerancji upłynął w atmosferze rozmów o relacjach.
Gościnny wykład dla uczniów klas 2 i 3 wygłosiła prof. Magdalena Bąk – pracownik Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej UŚ, międzynarodowej sławy wykładowczyni, specjalistka od literatury romantyzmu (nie tylko polskiego). Opowiadała o wymagającej przyjaźni Słowackiego i Mickiewicza. Autorów trudnych, szkolnych lektur przedstawiła od bardziej ludzkiej strony. Tuzy polskiej literatury wyjrzały zza kart „Kordiana” czy „Dziadów” pełni dumy, zazdrości, pychy, ambicji.
Uczniowie mieli okazję nie tylko rozszerzyć kontekst swojej wiedzy o autorach, ale przede wszystkim na bardzo ciekawych przykładach prześledzić pracę analizy i interpretacji ludzkich emocji i motywacji, które kształtowały tę ciekawą znajomość. Niektórzy śledzili wykład z zainteresowaniem i ogniem w oczach. Inni nie ulegli i bronili dzielnie bastionu licealnej ignorancji (ale hej, przecież to tydzień tolerancji, więc przymknijmy na to oko).
Druga część dnia upłynęła na oglądaniu świetnego filmu S. Coppoli „Między słowami”. Po projekcji rozmawialiśmy o tym, co buduje relacje. Stawialiśmy sobie pytania, takie jak na przykład: Czy brak relacji musi być od razu pejoratywnie oceniany? Czy można chcieć być samemu? Piękne, mądre refleksje mimo trudnego filmu. Brawo Staszic!
Z kolei klasy pierwsze uczestniczyły w prelekcji pani Joanny Barglik z Zespołu Szkół Specjalnych nr 4 w Sosnowcu, która przedstawiła wykład pt. “Alternatywne i wspomagające metody komunikacji” ( Augmentive and Alternative Communication).
Już ponad 10 lat nasi uczniowie-wolontariusze pod opieką pani Anny Matusewicz systematycznie realizują program spotkań integracyjnych z młodzieżą z niepełnosprawnością intelektualną.
Nie zawsze nawiązanie wzajemnych relacji jest sprawą oczywistą. Są takie sytuacje, że uśmiech i życzliwe gesty przestają wystarczać, aby komunikacja była pełna, żeby możliwe było wzajemne poznanie. Dlatego dużą pomocą i ułatwieniem jest komunikacja alternatywna.
„To, że milczę, nie znaczy, że nie mama nic do powiedzenia” – brzmi jedno z haseł uzasadniających wprowadzenie systemu znaków manualnych, gestów pokazywanych za pomocą rąk.
Uczestnicy wykładu mogli osobiście „komponować” zdania w języku migowym: za pomocą alfabetu palcowego (daktylografii), fonogestów, gestów Makaton, PIC (Pictogram Ideogram Communication), PCS (Pictogram Communication Symbols) czy symboli Blissa.
Na koniec prelegentka zaprosiła wszystkich do obejrzenia filmu inspirowanego prawdziwą historią pt. „Chce się żyć”, z Dawidem Ogrodnikiem w roli głównej, który wcielił się w postać niepełnosprawnego Mateusza. Tak naprawdę był on sprawny intelektualnie, tylko niemożność mówienia i poruszania się skazywała go na osamotnienie. Dopiero opracowanie symboli graficznych otworzyło młodego człowieka na świat i umożliwiło pełne w nim uczestnictwo.
Serdecznie zapraszamy do przeglądania galerii z wydarzenia.
