fot. Lena Lakoma
19 kwietnia dwie klasy pierwsze (matematyczna1 i biologiczno-chemiczna) udały się do kina „Nowość” w Będzinie na projekcję i spotkanie z odtwórczynią głównej roli w filmie, który wyreżyserował Marcin Bortkiewicz.
Akcja filmu toczy się w noc Walpurgi, 30 kwietnia 1969 roku, w szwajcarskiej operze, tuż po zakończeniu przedstawienia Turandot Giacomo Pucciniego. Gdy gasną światła, ze sceny schodzi wielka diwa operowa, Nora Sedler. Pod drzwiami jej garderoby czeka na nią dwudziestokilkuletni, skromny dziennikarz, Robert, który jest umówiony na wywiad z artystką. Impulsywna Nora, wielka i nieokiełznana niczym Maria Callas, wyrzuca go za drzwi, ale w końcu zgadza się na rozmowę.Toczy się między nimi dziwna gra, w trakcie której dowiadujemy się o wojennych losach śpiewaczki o żydowskim pochodzeniu, walczącej wszystkimi sposobami o przetrwanie w getcie i obozie koncentracyjnym.
Bohaterka wychodzi z wojny nie tylko z wytatuowanym numerem, ale i z urazami psychicznymi po traumatycznych przeżyciach i działaniach. Narzuca ona młodemu dziennikarzowi rolę oprawcy w psychodramie i zadziwiające jest, jak dobrze się z niej wywiązuje.. Czy dlatego, że w każdym człowieku to tkwi, czy dlatego, że ma on nordyckie rysy twarzy…Aktorzy grają mocno, z ekranu płyną agresywne słowa , gwałtowne ruchy, silne emocje. Najmocniejsza jest scena finałowa, gdy dowiadujemy się, że doszło do aktu kazirodczego, bo Robert okazuje się synem Nory.
Na splątanie losów i rolę przypadku a także na tragiczny wymiar wydarzeń zwróciła uwagę w trakcie spotkania Małgorzata Zajączkowska, mówiąc o skojarzeniu problematyki z „Królem Edypem” Sofoklesa. Finał filmu robi na widzach porażające wrażenie. Aktorka mówiła, że próbowała odwieść reżysera od tego pomysłu, bo wydawał jej się zbyt szokujący, później jednak uznała, że ten wstrząs jest uzasadniony i celowy. Podkreślała duży wkład pracy ekipy filmowej w docieraniu do dokumentów, świadków i przekazów z tamtych czasów po to, by nie zniekształcić prawdy. Zapytała widzów, czy postrzegają postaci jako jednoznaczne pod względem moralnym i wyraźnie ucieszyła się naszą odpowiedzią, że aktorzy stworzyli kreacje złożone.
Mówiła o sposobie budowania roli przez aktora i o zaufaniu do siebie odtwórców głównych ról .Zwróciła także naszą uwagę na fakt, że czarno – biały obraz nie tylko ekspresywnie uwypukla tragizm wydarzeń, ale i rekonstruuje klimat lat 60- tych XX wieku, kiedy dzieje się akcja.
Pytana przez prowadzącego spotkanie, artystka bardzo interesująco opowiadała również o nauce w Szkole Teatralnej i swoich mistrzach, o karierze, o amerykańskim etapie życia i o kulisach kręcenia filmu „Noc Walpurgi”.
Żegnając się z nami pani Zajączkowska zaprosiła wszystkich do wspólnego pamiątkowego zdjęcia.
Małgorzata Zajączkowska, aktorka teatralna i filmowa, do roku 1981 aktorka Teatru Narodowego w Warszawie, później jako Margaret Sophie Stein występowała w filmach i na Broadwayu. Zagrała Jadwigę w oskarowej produkcji Paula Mazursky’ego Wrogowie. Woody Allen zachwycony jej kreacją, specjalnie dla niej wymyślił epizod w Strzałach na Broadwayu. Partnerowała największym gwiazdom: Anjelice Huston, Christopherowi Walkenowi, Glenn Close. Po powrocie do Polski zagrała w filmach: Pogoda na jutro, Żółty szalik, Wszyscy jesteśmy Chrystusami, Janosik. Prawdziwa historia, Uwikłani, Jesteś Bogiem i Wałęsa. Człowiek z nadziei. Użyczyła swojego głosu, dubbingując postaci z głośnych amerykańskich produkcji animowanych (Shrek, Shrek Trzeci, Horton słyszy Ktosia).
Gościnnie występuje w warszawskich teatrach: Polonia, Bajka, Na Woli i Buffo. Ostatnio zelektryzowała polskie kino rolą Nory Sedler w „Nocy Walpurgi” w reżyserii Marcina Bortkiewicza. Na swoją premierę czeka najnowszy film Zaćma. Małgorzata Zajączkowska znana jest również z seriali telewizyjnych: Złotopolscy, Na dobre i na złe, Tak czy Nie, Na krawędzi oraz Drugiej Szansy.
Uczyła w warszawskiej Akademii Teatralnej i w Studio Teatralnym przy Teatrze Żydowskim. Dwukrotnie zasiadała w jury Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia. W 2013 roku w ramach letnich warsztatów wyreżyserowała w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej spektakl Impresje.
