Już w okresie kina niemego, na początku XX wieku, politycy uświadomili sobie, jak potężnym narzędziem propagandy może być film, zarówno dokumentalny jak i fabularny. Lenin uznał go za najważniejszą ze sztuk, gdyż ruchome obrazy znakomicie nadawały się do agitacji, zazwyczaj niewykształconych, mas. Z propagandowej siły filmu – już dźwiękowego – doskonale zdawano sobie także sprawę w nazistowskich Niemczech, czego przykładem są m.in. dzieła Leni Riefenstahl, oraz w okresie PRL-u. Uczniowie kl. 2d – w ramach sztuki filmowej, autorskiego przedmiotu realizowanego w klasach drugich o profilu humanistycznym – uczestniczyli w „Lekcji w kinie”, projekcie edukacyjnym popularyzującym wiedzę o filmie i rozwijającym umiejętność krytycznego odbioru dzieła filmowego, w ogóle krytycznego myślenia. Po interesującej filmoznawczej prezentacji o audiowizualnych technikach manipulacji w kinie młodzież obejrzała – związany z tematem lekcji – oparty na faktach amerykańsko-brytyjski film fabularny pt. „Brudna gra”. Bardzo sprawnie zrealizowany thriller polityczny w reż. G. Hooda przedstawia aferę z 2003 r. związaną z tajną operacją szpiegowską (nielegalne inwigilowanie członków Rady Bezpieczeństwa ONZ) oraz podejmuje temat roli niezależnych dziennikarzy w ujawnianiu „brudnych” praktyk politycznych.
